Ижобат бӯлгап дуо

Izhobat bӯlgap duo

Эртага рамазон деган шак кунлари эди. Ён

қўшним бир қути оқ қанд билан икки қути чой

чиқартириб юборибди.

- Э... сафардагилар қайтишдими, рамазон олдидан

бағринглар тўлиб қопти-да, қандоқ яхши

бўпти, - дедим хурсанд бўлиб. Қўшним тижорат

ишлари билан сафарга кетган эди.

- Иўқ, ҳали қайтмадилар, самолёт билетлари

эртадан кейинга экан, қўнғироқ қилиб,

қўшнимизни рамазон билан қутлаб, салом айтиб

қўйгин деб тайинладилар, - деган жавоб бўлди.

- Ва алайкум ассалом ва раҳматуллоҳу ва

баракотуҳу, - деб юрагим бир тошди, қандоқ

ажойиб қўшним бор-а сафарда ҳам бизларни

ўйлаб юради, вой барака топкур-ей...

АМАЛЛАР НИЯТГА БОҒЛИҚ

Умашинасини сотадиган бўлиб қолди.

- Маҳалладагиларга ҳам айтиб қўй, гилам

сотсанг, қўшнингга сот дейишган, бегона

бўлмагани яхши, ишинг тушса бемалол бороврасан,

- деди дадаси ўғлига азза-базза тайинлаб.

Маҳаллада олувчи бўлмади, машина бозорга

чиқди. Унга бир йигит харидор бўлиб ёпишдиқолди.

Нархига келганда қийиша бошлашди.

- Бўпти, - деди йигит машина эгасига, -

уйингизни кўрволай, камига яна гаплашамиз...

Шундай қилиб, улар машина эгасининг уйига

келишди. Ота харидор йигитни бировга

ўхшатди шекилли, сўраб-суриштириб қолди.

---------------------- -------------------------------

бим 1м

им оЖалик..... "> —

ИШИ ЮРИШГАН ТАКСИЧИ

Такси ҳайдовчиликка ишга ўтгандан бери

унинг иши юришгандан-юришади. Кунлик кассалари

ортиғи билан бажарилади, чўнтагига ҳам

қолади. Бунинг сирини фақат ўзию ёлғиз Аллоҳ

билади. Энди ўша сирни очиш вақти келди

чоғи, токи бошқаларга ҳам ибрат бўлсин, нима

дедингиз?

Шундай қилиб, ишга тушганнинг биринчи

куниёқ унга шифохонадан буюртма бўлди. Манзилга

Бисмиллоҳ айтиб, етиб борди. У ердан

қўлтиқ таёқли бир йигит билан бир аёл машинага

ўтирди. Ангрен шаҳрига олиб борадиган бекатга

олиб боришни айтишди. Олиб борди. Юкхонадаги

нарсаларини туширишга ёрдамлашди.

Камига ҳеч нарсангиз қолмадими деб сўраб ҳам

қўйди. Қўзғалди. Иўлда машинага навбатдаги

йўловчилар чиқишди. Шунда оёқ тагида сумка

қолиб кетгани маълум бўлиб қолди. Мижозларига

узр айтиб, шошганича орқага қайтди.

Аммо бояги мижозлар кетиб бўлишибти. Сумкани

бекат назоратчисига қолдира олмас эди.

Бировнинг омонати, ким билади ичида нима

бор? Эгалари қидириб келиб қолса деб, қўл телефони,

турар жойини ёзиб, бекат назоратчисига

қолдирди-да, йўлида давом этди.

Бир ҳафта ичида уч марта йўл-йўлакай бекатдан

ҳабар олди. Ажабо, сумкани ҳеч ким сўраб

келмапти. Хотини: “Сиқилиб юргунча ичини

очиб кўринг, қўйинг балки арзимас нарсалардир”,

- деди эрига ақл бўлиб. “Йўқ хотин бизни

ишда арзимас нарсалар бўлмайди, жуда бўлмаса

---------------------- 00^6^)00----------------------

~Оила килпм/и

ишхонага элтиб топшираман, очишса гувоҳлар

билан ўша ерда очишади, тартиб шунақа”. Шундай ҳам бўлди. Олдин сумканинг кичкина

чўнтакчасини очишди. Очишди-ю масала ҳал

бўлди-қолди. У ерда паспортдан кўчирма бор

экан. Катта хонасини очишга ҳожат қолмади. У

шу заҳоти паспорт бўйича қайдасан “Ангрен”

шаҳри деб йўлга тушди. Бориш-келиши билан

икки юз чақирим-а. Гап унда эмас, гап омонат

эгасини топишида.