Juda manoli khadislar

Shaykh, imom, mukhakik olim, ̳ofizlarning yўlboshchisi, avliyolarning bayroqdori, kўplab ilm va fanlar bilimdoni, manfaatli tasnifotlar sohibi, ўz zhonini Alloning dini nusrati uchun tikkan, ilm va ibodat oras ini zhamlagan Allohning orif bandalaridan biri par ghezkor, zohid, sunnat va dinni tiriltiruvchi Abu Zakariyo Yaho ibn Sharaf (ibn Murriy) ibn Hasan ibn Husayn ibn Muhammad ibn Zhumaa ibn Khizom al-Hizomiy an-Nawawiy, Dimashqiy, Shofeyidir.

Kunyalari - Abu Zakariyo, laqablari Muhiddin. Munizioni Alloga tavozu qilib, Muhiddin deb laqablanishni kari̳ kўrganlar. Chunki din doimiy khayot va sobit bulgan narsadir, tiriltiruvchi kishiga mutozh emasdir, deb aitardilar. (“Muhiddin” – dinni tiriltiruvchi, degan ma’noni anglatadi.) Lakhmiy u zot khaqida: “Meni Muhiddin deb ataydiganlarni polvere tutmayman, deb aitdilar”, deydilar.

Bu zot Dimash̛ning ̛ishloqlaridan biri Navoda 631-̳izhriy sana, muharram oyining ўrtasidagi ўn kunlikda dunyoga keldilar. Navo bilan Dimashk orasi ikki margaladan ozrok masofadir. Hozirgi pagato 100 km atrofico.

Imom Zakhabiy tarikh kitoblarida "Navo" sўizida vov harfidan keyin alif bulmaydi, ammo uni qўyish ham zhoiz, deb aitdilar.

Shaikh Tozhuddin Subkiy imom Navaviy “Dorul khadis ashrafiyya” ga bosh mudarris etib tayinlanganlarida kuyidagi sherni bitib, unda Navo suziga vov harfidan keyin alifni kiritganlar.